Mijn eerste spreekbeurt op school ging over Congo, het land van mijn ouders. Ik ben Belg maar oorspronkelijk van DRC, Democratische Republiek van Congo. Rond mijn 22 lentes, ten tijde van de burgeroorlog in 2000, heb ik me voor de eerste keer gewaagd aan een reis naar mijn moederland. Het voelde zoals thuis komen na een heel lange periode weg te zijn geweest. En hoewel het een ware cultuurshock was, is het tot nu toe mijn meeste aangrijpende ervaring geweest.
Naar Congo gaan heeft veel vragen beantwoord over wie ik ben, en heeft dus zeker ook heel sterk mijn stijl beïnvloed. Maar het heeft ook mijn ogen geopend over de schrijnende situaties waarin de Congolezen leven en wat Congo betekent voor de wereld. Dus vooraleer ik het heb over de impact dat mijn moederland heeft op mijn stijl, zou ik eerst willen stilstaan bij wat dat er nu gebeurt.
#iamcongo
Momenteel is er een genocide aan de gang onder totale ontkenning van de wereldleiders. Een oorlog, in de regio waar er natuurlijke rijkdommen schuilen onder de bodem, is al 20 jaar bezig. Sinds 1996 zijn er al meer dan 6 miljoen doden geteld. 6 MILJOEN, het grootste dodelijke conflict na WOII!!!!
Maar hoe kan het dat in een tijdperk waarin de sociale media zo’n dominante rol spelen, er geen enkele aandacht aan wordt besteedt? Hoe kan het dat het niet regelmatig in het nieuws komt? Waarom die onverschilligheid? Is het omdat er een globale consensus is?
Jammer genoeg is het antwoord: HEBZUCHT! Sad but true, maar alles draait hier nogmaals om niets anders dan geld. Money, the root of all evil.
Congo, het tweede grootste land van het Sub-Sahara Afrika is gezegend met een bodem rijk aan grondstoffen. In de oostelijke provincies Noord- en Zuid Kivu en in het Ituri-gebied kan je diamant, goud, coltan, olie, hout en nog heel wat andere schatten terugvinden. Deze worden gebruikt in de automobiel sector, ruimtevaart, high tech, industriële elektronica, juwelen… Neem nu coltan bijvoorbeeld, een zeer begeerde en belangrijke grondstof die men gebruikt voor (onze)gsms en (onze)laptops.
Maar die zegen is ook een vloek want everybody wants a piece of Congo. Sinds 1885 (Conférence de Bismarck) heeft het land altijd een leider gehad die het gemunt heeft op zijn eigen zaken vullen en niet op de welvaart van het Congolese volk. Leopold II, Mobutu, Kabila, … hebben zich allemaal kunnen verrijken dankzij die grondstoffen, terwijl het volk niemendal kreeg. Dat allemaal resulteert in wanbeheer, conflicten en instabiliteit ; er is geen beleid, geen infrastructuur (wegen, elektriciteit,…), geen persvrijheid, geen veiligheid en dus ook geen sancties voor de plunderaars.
Bloodmobiles / Bloedmobieltjes Coltan in Congo from Jan-Joseph Stok on Vimeo.
Een echt trekpleister dus voor grondstoffenrovers en dat zullen de naburige landen en het Westen goed geweten hebben. Want sinds 1998, naar aanleiding van de genocide van Rwanda 20 jaar geleden, bezetten de legers uit Rwanda en Uganda (gesteund door Amerika, Nederland en Groot-Brittannië) het Noorden en Oosten van Congo. Ze richten er Congolese rebellengroepen op als afleidingsmanoeuvre om greep te hebben op de grondstoffen en de media doet ons geloven dat het gaat het om een burgeroorlog.
Maar waar het echt om gaat is niet een burgeroorlog, maar een oorlog van het Westen tegen Congo via derden: het land bezet houden door andere landen en zo de mogelijkheid geven aan het Westen zich te bedienen van de grondstoffen. Het gaat om Congo zo lang en zo zwak mogelijk te houden. En zolang Amerika en Europa Rwanda steunt door wapens te sturen, of zolang Congo bezet zal worden, zal Congo nooit voor zijn eigen kunnen opkomen, noch zelf kunnen genieten van zijn eigen rijkdommen.
Dus beste wereldleiders, willen jullie aub stoppen met het steunen van de Rwandese en Ugandese legers in Congo? Want al het bloed die gestrooid is geweest voor mijn telefoon, laptop, auto, kast,… is het echt helemaal niet waard.
#weallhaveapieceofcongo.
Grtz,
Lucie
.